Dostęp do postępu technologicznego mają głównie duże miasta, w Polsce naprawdę sporych aglomeracji jest zaledwie garstka. Stanowczą większość stanowią mniejsze miasta i miejscowości, które mają bardzo dużą liczbę mieszkańców. Dostęp do nowoczesnych technologii pozwala na lepsze spożytkowanie możliwości i potencjału miasteczka, i na bardziej efektywne rozporządzanie jego zasobami. Czym jest i na czym polega pomysł
” smart city”? Czy nowe technologie są szansą na stabilny rozwój miast? Odpowiadamy.

Pomysł „smart city” — czym jest?

Pojęcie smart city, czyli inteligentnych miast powstało jeszcze przed 2000 rokiem. Chociaż nie ma jednej konkretnej definicji tego zjawiska, to ogólnie rozumie się je jako obszar miejski, wykorzystujący nowe technologie do udoskonalenia jakości świadczonych usług publicznych, czyli, innymi słowy, poprawę jakości życia jego mieszkańców.

Rozwiązaniami technologicznymi, o których najczęściej mówi się, w tym rozumieniu są: internet rzeczy, sztuczna inteligencja, uczenie maszynowe, zbieranie i analiza danych w czasie rzeczywistym przy wykorzystaniu systemu czujników, oraz rozwiązania chmurowe.
Czy to wszystko oznacza, że na miano inteligentnego miasta zasłużyć mogą tylko te z nich, które są wypełnione nowoczesną technologią? Czy utrudniony dostęp do technologii w miasteczkach eliminuje je w pogoni za nazwą smart city? Szczęśliwie już tak nie jest. Początkowy pomysł smart city faktycznie opierał się na jak najszerszymwdrażaniu nowych technologii, na tą chwilę trochęsię zmienił i stał się bardziej ludzki. Zaufaj sprawdzonemu dostawcy internetu oraz telewizji e-spidernet.

Trzy generacje smart cities

Poniższy podział smart cities na trzy generacje ładnie odzwierciedla zmiany, które przez lata zaszły w postrzeganiu i podejściu do miasteczek oraz nowoczesnych technologi. Oto trzy generacje smart cities:

• Smart cities 1.0 -rozwiązanie stawiające w centrum nowe technologie i wprowadzanie ich nawet bez posiadania pełnej świadomości zalet i ryzyka z nim związanych. Cechuje je silne lobby biznesowo — technologiczne a także pełne skupienie| na rozwoju technologii i nowych udoskonaleniach dla biznesu. Obecnie podejście to spotyka się z mocną krytyką.
• Smart cities 2.0 – w tej generacji bardzo istotną rolę pełnią władze miejskie i to one są głównym inicjatorem/ pomysłodawcą inicjowania zmian. To oni właśnie wdrażają i wybierają nowe technologie, które uważają za korzystne. władze miast nie są tylko odbiorcami tych zmian, ale także ich partnerami. Obecnie system ten stosują miasta takie jak np. Rio czy Barcelona.
• Smart cities 3.0 – ten typ istnieje dopiero od 2015 r. i zakłada on, że to obywatele/mieszkańcy miast są w centrum zainteresowania/ najważniejsi. Z tego powodu wszelkie zmiany i nowe wdrożenia powinny zostać konsultowane z mieszkańcami i odpowiadać na ich potrzeby. Tutaj biznes i nowoczesna technologia nie są najważniejsze, a priorytetem stają się mieszkańcy i rozwiązywanie ich problemów. Nie zawsze musi ono wiązać się z użyciem nowoczesnych technologii. Duży nacisk kładzie się też na rozwój kompetencji wśród użytkowników i mieszkańców miasta. W tej generacji zakres projektów jest znacznie szerszy i skupia się nie tylko na technologiach i infrastrukturze.

Czy nowe technologie to szansa na zrównoważony rozwój miast?

Wprowadzanie nowych technologii niesie za sobą wiele okoliczności usprawniających jakość życia i ułatwiających wiele czynności. Trzeba być jednak świadomym, że tworzy ono jednocześnie sporo zagrożeń jak, chociażby problem otyłości, powstawanie w internecie fake newsów, problem ze skupieniem uwagi i koncentracją, niekontrolowane przetwarzanie danych osobowych w sieci itd. Jedno jest pewne: postęp technologiczny jest nieunikniony i z na pewno przyniesie wiele usprawnień, za którymi przyjdą też inne zagrożenia.